ویدیویی هست از چند هنرمند ایرانی که ملت را تشویق می کنند نمونه ی دی ان ای یا همان تُف خودشان را به بانکی جهانی اضافه کنند. این کار برای مردم خارج نشین خیلی راحت است و برای مردم داخل نشین فقط راحت است. شمایی که این متن را می خوانی احتمالاً از شهرزاد جباریان که چندی پیش درگذشت خبر داری. اگر خبر نداری خلاصه بگویم که این دختر ایرانی مثل خیلی دیگر از قربانیان سرطان لوکمیا برای درمان نیازمند پیوند مغز استخوان بود. خوشبختانه شهرزاد موفق شد ژن منطبق پیدا کند اما متاسفانه بر اثر عفونت ریه درگذشت
خیلی بیماران لوکیمیا در حال حاضر در حال مبارزه با سرطان هستند. سالی سی هزار نفر در آمریکا دچار این بیماری می شوند که اگر اشتباه نکنم دوهزارتای آنها کودک هستند اما کاری که شهرزاد کرد از دو نظر برای من جالب بود. یکی اینکه جامعه ای ایرانی را آگاه کرد. جامعه ایرانی گویا کمترین مقدار نمونه ی ژن در این بانک جهانی را دارد یعنی ایرانی ها برای نجات شانس کمتری نسبت به سایر نژادها دارند. دوم اینکه روشش بسیار کار آمد بود. شهرزاد مسئله برای ما شخصی کرد
نمی دانم ما انسان ها چه مرگمان است اما تا مسئله شخصی نباشد آمار مرگ و میر برایمان یک عدد است. شهرزاد را خیلی از ما شناختیم، عکس هایش را دیدیم، مصاحبه هایش را شنیدیدم و با زندگی اش و قصه اش آشنا شدیم. شاید بعد از این آشنایی بود که مالیدن تف به یک گوش پاک کن توجیه پیدا می کرد. بلی، نمونه ی ژن شما را از طریق تف (مالیده به گوش پاک کن) جمع می کنند. به گفته ی دن آریلی* استاد (خفن) دانشگاه دوک ما باید درد ها را شخصی کنیم تا ملت درکشان کنند. مهم نیست کدامیک (یا کسی دیگری) از این دو، مادر ترزا یا استالین این را گفته اند که قتل یک انسان جنایت و چند میلیون فقط آمار است اما هر خری که این را گفته راست گفته. گویا (طبق یک آزمایش) مردم حتی با دیدن تصویر هشت کودک کمتر برای کمک دست به جیب می شوند تا اینکه بدانند پولشان برای کدامیک از آنها خرج می شود و حتی ترجیح می دهند هفت کودک دیگر را در تصویر نبینند
در حاشیه این که یک روز داشتم از مضرات گوشت خواری وارتباطش با درد و رنج حیوانات برای دوستی می گفتم که با اخم گفت "من حاضر نیستم به این چیزها گوش دهم، یک بار تصویری از رفتاری که مرغ ها در مرغداری می شد را دیدم و نمی توانستم تا مدت ها مرغ بخورم" حرفی که می زد درست بود. جالب اینجا بود که صادقانه می گفت من اگر درد دیگران را ببینم نمی توانم بی تفاوت باشم اما متاسفانه راه حلش این بود که نبیند
خلاصه من دیدم اگر شانسی دارم برای تحریک شما به اهدای تف و از آن استفاده نکنم از داشتن احساس خوب و مفید بودن خودم را محروم می کنم. تف من سه سال پیش به این بانک اضافه شده است. در ضمن فرآیند اهدای سلول مغز استخوان برعکس شایعاتی که ممکن است بشنوید هیچ خطری ندارد. بیایید با هم تف کنیم و دنیایی بهتر بسازیم
No comments:
Post a Comment